Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

220 χλμ 1250 μ Κοζάνη-Βεγορίτιδα

Μπαίνοντας στην τελευταία, και πιο δύσκολη,φάση της προετοιμασίας, σειρά είχε μια προσωμοίωση της 5ης μέρας του ταξιδιού μου.

Ξεκίνησα το πρωί της Δευτέρας, λίγο πριν τις 8 απο Φλώρινα





Ακόμα η ζέστη ήταν μακρυά, ο αυτοκινητόδρομος έρημος




Στο βάθος το Βίτσι με κοιτούσε περιφρονητικά


Μετά από μισή ώρα έφτανα στη Βεύη. Υπήρχε λίγο πλαγιομετωπικός.. Περίεργο σκέφτηκα, γιατί η πρόγνωση έδειχνε βοριά



Κατέβηκα το βουνό και ανέβηκα το λόφο (όπως έλεγε και η ταινία) και βρέθηκα στον κάμπο, λίγο πριν το Φιλώτα



Συνέχισα. Ο άνεμος (παραδόξως) για την περιοχή ήταν κόντρα. Σκέφτηκα ότι θα είχα πλάτη στο γυρισμό


 

Στο βάθος, τα ποτιστικά δούλευαν αδιάκοπα. Συνέχισα την ελαφρά κατωφέρεια μέχρι Πτολεμαίδα, αποταμιεύοντας δυνάμεις



Σταμάτησα στην κεντρική πλατεία για υδροδοσία και συνέχισα στον παλαιό δρόμο για Ποντοκώμη


 Μετά 5 χλμ βρέθηκα σε ένα ακόμα σταθμό της ΔΕΗ, τον πιο παλαιό (και ρυπογόνο)


 Ο άνεμος πλέον ήταν πλάτη και βοηθούσε. Σειρά είχαν τα ορυχεία




Μπήκα στον δρόμο για Μαυροδέντρι και έστριψα στον παράδρομο. Στο βάθος το εκκλησάκι.

Επόμενο χωριό τα Κοίλα και ο λόφος πριν την Κοζάνη.

Σκέφτηκα να τον ανέβω όπως όπως γιατι μετά θα είχα ...ολιγόλεπτον διάλλειμα



Μετά 83 χλμ είχε έρθει η ώρα για το καφεδάκι. Πέρασα το κέντρο της Κοζάνης, και κατευθύνθηκα προς την έξοδο για Λάρισα, όπου και στρατοπέδευσα




Αφού ξεκουράστηκα, άρχισα λοιπόν την επιστροφή, απο το δρόμο που είχα έρθει




Μετά την Εγνατία, σειρά είχε ο ΑΗΣ Ποντοκώμης


Ο αέρας πλέον ήταν πλαγιομετωπικός. Ύστερα απο μια σύντομη στάση στην Πτολεμαίδα, συνέχισα για Φιλώτα. Είχα ήδη συμπληρώσει 115 χλμ, ο άνεμος δυνάμωνε και τα πόδια άρχισαν να βαραίνουν


Στην πρώτη πηγή που βρήκα, σταμάτησα και έκανα ένα μίνι μπάνιο. Ήταν ό,τι έπρεπε


Επόμενο χωριό Αντίγονος, λίγο πριν την Π.Ε. Έδεσσας. Ζέστη, κόντρα άνεμος και ακόμα 80χλμ για τερματισμό





Τα 20 χλμ μέχρι την Άρνισσα βγήκαν με πολύ δυσκολία. Από την μία η ζέστη, ο άνεμος και ένας πόνος χαμηλά στην κοιλιά. Ήθελα επειγόντως κάτι αλμυρό. Κατευθύνθηκα στο πρώτο περίπτερο που βρήκα




Στάση με κόκα και αλμυρά (κλασσική συνταγή) που έδειξε να με ηρεμεί κάπως. Αναχώρηση για Αμύνταιο, γύρω απο τη λίμνη, με ευνοικό άνεμο




Κάποιες θαυμάστριες φάνηκαν στο βάθος. Τους φώναξα "σταθείτε μύγδαλα!" αλλά ήταν ντροπαλές...


Συνέχισα για Αμύνταιο και το γέλιο έμελλε να μου έβγαινε ξινό.

Ο πόνος ξαναγύρισε και δεν με άφηνε να κρατήσω ρυθμό. Δεν μπορούσα πλέον να κατεβάσω καθόλου τροφή και αρκέστηκα σε ένα τζελάκι. Σταμάτησα για λίγο και συνέχισα για το βουνό


Ανέβαινα και σκεφτόμουν "Αν έχει κόντρα, εδώ θα μένω". Τελικά, ως εκ θαύματος για την περιοχή, πάνω στο Κλειδί ο άνεμος με έσπρωχνε. Πήρα πάλι κουράγιο και συνέχισα.

Μετά την Βεύη, είδα απο μακρυά ότι έβρεχε στη Φλώρινα. "Γιατί όχι" σκέφτηκα "όλα τα άλλα έχουν συμβεί σήμερα!"

Συνέχισα χωρίς να μπορώ να κρατήσω ρυθμό, αλλά συνέχισα. Λίγη δροσιά ηταν καλοδεχούμενη



 Τερμάτισα ύστερα απο 9 ώρες σέλα. Ήταν μια (ακόμα) ενδιαφέρουσα προπόνηση





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου