Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Training Camp 1η Μέρα

Παρασκευή 9 Αυγούστου

Το τριήμερο προπονήσεων ξεκίνησε την Παρασκευή. Η λογική του Training Camp ήταν να προσομοιώσω, όσο γίνεται, τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσω σε λιγότερο απο ένα μήνα` ημερήσιες αποστάσεις των 150 χλμ, με ζέστη και πολλά υψομετρικά.

Στην πρώτη πεταλία της ημέρας, το ρολόϊ έλεγε 7 και 20. Φτάνοντας τα πρώτα σπίτια πριν τη Σκοπιά, αισθανόμουν τα πόδια μου πολύ δυνατά





Συνέχισα για Τροπαιούχο, με τον ήλιο να ανεβαίνει σιγά σιγά. Πρώτο βουνό της ημέρας ήταν το Νυμφαίο, και ήξερα ότι δεν θα είχα πρόβλημα με ζέστη. Που να ήξερα βέβαια....

Στην Υδρούσα έστριψα αριστερά και άρχισα να ανηφορίζω. Ό,τι πρέπει για ζέσταμα πριν το βουνό. Άνω Υδρούσσα και επίσημα στην ανάβαση του Νυμφαίου. Ανεβαινα άνετα, ίσως πιο άνετα από ό,τι έπρεπε, αλλά τα πόδια πήγαιναν!




Δεν είχα όρεξη για πολλές φωτογραφίες, ανυπομονούσα να φτάσω κορυφή. Κοντά στις 9, αντίκρυζα τις μεταλλικές στέγες πάλι. Κράτησα για λίγο την αίσθηση της ολοκλήρωσης, κουμπώθηκα μέχρι πάνω και έπιασα την κατηφόρα μέχρι Αετό




Η θέα όπως πάντα μαγευτική απο εκεί πάνω. Σταμάτησα μόνο λίγο πριν τον Αετό για μια πανοραμική



Μια μικρή κατωφέρεια με έφερε στα Βαλτόνερα και απο εκεί συνέχισα στα επόμενα χωριά για Πτολεμαίδα. Ο άνεμος πλάτη, και πήγαινα δυνατά





Ανέβηκα δυνατά το λόφο και βρέθηκα να κατηφορίζω για Πτολεμαίδα. Ο καφές στο Αμύνταιο με περίμενε, όπως και ο κόντρα άνεμος!



Χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα, περίπου μια ώρα μετά έφτανα στο γνωστό μου στέκι για το καθιερωμένο ρόφημα. Είχα ήδη κάνει πάνω απο 80χλμ, ίσως πιο δυνατά απο ό,τι έπρεπε...



Με το μυαλό μου στην ανάβαση του δεύτερο βουνού της ημέρας, της Βίγλας, ξεμπέρδεψα γρήγορα με την ανάβαση στο Κλειδί. Εκεί, βρήκα ευνοϊκό άνεμο και αντί να το εκμεταλλευτώ, πάτησα παραπάνω. Για περίπου 6-7 χλμ, το κοντέρ έδειχνε τέτοιες ταχύτητες


Όταν πέρασα τη βιομηχανική ζώνη της Φλώρινας, έπρεπε να σταματήσω για υδροδοσία. Η θερμοκρασία χτυπούσε ήδη 35αρια



Συνέχισα και σε λίγο έμπαινα Κάτω Κλεινές, στο βάθος το βουνό που με περίμενε


Τα πρώτα χιλιόμετρα ανάβασης είναι πολύ στρωτά, ένοιωθα όμως ότι κάτι δεν πάει καλά. Όλη η προηγούμενη δύναμη μου είχε χαθεί. Μέχρι που κοίταξα το θερμόμετρο... και κατάλαβα


Και την τελευταία φορά που είχα ανέβει είχα δει 37αρια, αλλά αυτό έσπαγε ρεκόρ! Στα μέσα της ανάβασης, σταμάτησα και έβγαλα το κράνος. Ίδρωνα τρελά και δεν προλάβαινα να σκουπίζω τις παλάμες μου. Αιτία;



Με τα χίλια ζόρια έφτασα Ακρίτα, προλαβαίνοντας να δω 44 C πριν σταματήσω. Ήταν πραγματικά απάνθρωπες συνθήκες, η πιο ζεστή ανάβαση που επιχείρησα ποτέ, έχοντας ήδη κάνει 120 γρήγορα χλμ. "Αφού επιβίωσα κι αυτό..." σκέφτηκα

Έκατσα στην πηγή, και έκανα κανονικά μπάνιο με το παγούρι, δεν πήγαινε άλλο! Εκείνες τις στιγμές, που έχεις περάσει τα όρια σου, περνάνε πάντα αρνητικές σκέψεις απο το μυαλό σου, όπως "Τι θες και κοπανιέσαι..... Γιατί να ζορίζεις τόσο το σώμα σου..." αλλά με την εμπειρία μαθαίνεις να τις αφήνεις να περνάνε και να φεύγουν μακριά.



Όταν ήπια όσο νερό μπορούσα να πιώ, έβγαλα μια αναμνηστική απο το παλιό σχολείο και αναχώρησα. Είχα ακόμα 5 χλμ ανάβασης μέχρι πάνω


Η ανάβαση πήγε στρωτά, σε κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχα ξεχάσει να φάω και κατανάλωσα το μαντολάτο μου (καταπληκτικό συμπλήρωμα διατροφής, το ανακάλυψα εδώ και λίγους μήνες)

Μισή ώρα μετά, έβλεπα την πολυπόθητη πινακίδα



Με χώριζαν μόνο 16 λαχταριστά κατηφορικά χιλιόμετρα, απο ένα μπάνιο, απο τα ζυμαρικά μου και την παγωμένη μου μπύρα.

Ήταν μια επεισοδιακή πρώτη μέρα!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου