Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Βίγλα-Αγ.Αντώνιος-Βίτσι Η τελευταία προπόνηση

Σιγά σιγά ολοκληρώνεται ο προπονητικός κύκλος των 3000+ χλμ που διήρκησε όλο το καλοκαίρι

Η Τετάρτη ξεκίνησε όπως ακόμα μια καλοκαιρινή μέρα




Μηδένισα για ακόμα μια φορά το κοντέρ και ξεκίνησα. Αυτή τη φορά μόνο ραντάρ δεν είχα πάνω μου


Έπιασα Βίγλα και με τουριστικό ρυθμό άρχισα την ανάβαση. Είχα ακόμα 2 βουνά να κάνω


Δεν υπήρχε καθόλου κίνηση και απολάμβανα την ηρεμία του τοπίου





Μιάμιση ώρα μετά την εκκίνηση, ανέβαινα τα τελευταία μέτρα ανηφόρας. Μια στάση λίγων λεπτών` το πρώτο βουνό ήταν παρελθόν



Στο Πισοδέρι σταμάτησα γρήγορα για νερό και συνέχισα. Στην κατηφόρα για Ανταρτικό, το ευχαριστήθηκα...


Επόμενη στάση ήταν η Κορεστεία, όπου θα έπινα τον καφέ της ημέρας



Συνέχισα για Αγ. Αντώνιο, ο άνεμος βοηθούσε. Στο βάθος φαινόταν το Βίτσι



Πέρασα τον εγκαταλελειμένο Μαυρόκαμπο και συνέχισα για Άγιο Αντώνιο. Μετά το χωριό ξεκινούσε ένας λόφος με χαλαρές φουρκέτες που θα με έφερνε πιο κοντά στο Βίτσι





 

 'Αρχισα να κατηφορίζω την γεμάτη πέτρα άσφαλτο. Σε λίγο φάνηκε η Βυσσινιά και πίσω της επιβλητική η κορυφή του Βιτσίου




Μετά την Βυσσινιά ήταν 5 δύσκολα χλμ μέχρι το τελευταίο χωριό, την Οξυά. Τα πόδια πήγαιναν με ρυθμό, ζέστη δεν υπήρχε, οπότε συνθήκες ιδανικές (;)



Στην Οξυά, χρειαζόταν να γεμίσω το παγούρι. Αλλά ακόμα και αν είχε, θα σταματούσα. Το νερό απο αυτή την πηγή είναι το κάτι άλλο...



Χτύπησα ένα τζελάκι μαζί με την τελευταία μπανάνα και οπλίστηκα με κουράγιο για τα τελευταία 10 χλμ μέχρι την κορυφή. Μετά 1 χλμ το χωριό είχε μείνει πίσω μου και έμπαινα στο δάσος





Ο άνεμος είχε δυναμώσει και κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να σταματήσω στην κορυφή γιατί θα πάγωνα


Είχα όμως κάνει καλή κατανομή δυνάμεων, τα πόδια πήγαιναν με σταθερό ρυθμό και στο μυαλό μου ήταν το τελευταίο βουνό της ημέρας, το Νυμφαίο, και οι φουρκέτες του

Μετά το χιονοδρομικό, είχα μόλις 2 χλμ για το στρατόπεδο




Στην κορυφή, απλά σήκωσα το φερμουάρ και συνέχισα. Τα πρώτα 2 χλμ της καθόδου ήταν τα δύσκολα, μετά συνήθισα στο κρύο. 20 λεπτά αργότερα έβλεπα τα πρώτα σπίτια της Δροσοπηγής


Μπαίνοντας στο χωριό, άρχισε να ψιχαλίζει και να σκέφτομαι τι να κάνω.... Στην έξοδο, σταμάτησα. Είχε πιάσει κανονική βροχή αλλά δε θα κρατούσε. Όμως συνειδητοποίησα ότι είχα τα πόδια να ανέβω Νυμφαίο, αλλά μ αυτές τις συνθήκες, δεν ήταν απαραίτητο. Η δουλειά είχε γίνει



Έτσι πήρα το δρόμο του γυρισμού, προς ένα ζεστό φαγητό και λίγο κρασάκι. Η τελευταία προπόνηση του οδοιπορικού μου είχε τελειώσει





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου