Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Training Camp 3η Μέρα

H 3η και τελευταία μέρα ξημέρωσε δύσκολα. Το σώμα ήταν καταπονημένο απο τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά τουλάχιστον θα είχα 15 χλμ ευθείας μέχρι να αρχίσω να ανηφορίζω την Βεύη




Η διαδρομή πήγε χαλαρά, χωρίς κάτι ιδιαίτερο



Μετά την Βεύη, στην πρώτη ανηφόρα μερικά τετράποδα ήρθαν για παρέα



Φτάνοντας Κέλλη, ετοιμάστηκα για την μεγάλη κατηφόρα που με έφερε δίπλα στη Βεγορίτιδα



Περνώντας μέσα απο τις ροδακινιές και τους εργάτες, έφτασα Άρνισσα. Ήταν η καθιερωμένη στάση για καφέ



Επόμενη διασταύρωση με την Π.Ε. Έδεσσας. Επόμενο... φρούτο, τα μήλα, που αφθονούν στους Πύργους!



Μόλις ο δρόμος άρχισε να κατηφορίζει και με τον άνεμο πλάτη, πήγαινα σχεδόν σβηστός. Ο λόγος ήταν αποταμίευση δυνάμεων για την ανάβαση του Νυμφαίου, την δύσκολη, απο τον Αετό



Μετά τα Κομνηνά, έβλεπα στο βάθος την Πτολεμαίδα. Εκεί θα σταματόύσα για φαγητό, γιατί έπρεπε να έχω δυνάμεις!



Πέρασα πάνω απο τπν καινούργιο δρόμο και 10 λεπτά μετά, έψαχνα στο κέντρο για φαγητό. Ένα σάντουιτς με γαλοπούλα και κασέρι ήταν ό,τι έπρεπε...



Η συνέχεια για το λόφο πάνω απο την πόλη για να πέσω Γαλάτεια. Πλέον είχα γυρίσει προς τον άνεμο και η ταχύτητα έπεσε αισθητά.

Η τριβή με τη σέλα με τέτοιες θερμοκρασίες, άρχισε να μου δημιουργεί πλέον έντονους πόνους, αλλά δεν υπήρχε λύση στο πρόβλημα




Μετά τους Ανάργυρους και τα Βαλτόνερα, είχα πλέον οπτική επαφή με το στόχο. Η θερμοκρασία ήταν συνηθισμένη για την ώρα, δλδ 35-36αρια


Θυμήθηκα την πλατεία του Αετού με την βρύση, που είχα δει την προηγούμενη μέρα. "Εκεί θα πάρω το μπάνιο μου..." σκέφτηκα. Δεν υπήρχε ψυχή εκείνη την ώρα, οπότε αφού "φρεσκαρίστηκα" στήθηκα για μια αναμνηστική φωτό


Η ανάβαση άρχισε, αλλά από τα πρώτα μέτρα, τα πόδια δεν πήγαιναν. Μετά απο 3 χλμ σταμάτησα για αναπνοές και τζελάκι. Μπόλικο νερό, ρυθμός στο πεταλάρισμα και συνέχεια...

Μετά απο μισό χλμ, το χημικό άρχισε να αποδίδει. Λίγη ακόμα θεόσταλτη δύναμη προστέθηκε στις γάμπες μου. Εξού και το χαμόγελο!


Μια γρήγορη φωτό του τοπίο μαρτυρά τον βασανιστικά αργό ρυθμό μου


Στο κίοσκι που φαίνεται είναι το σημείο του 60% της ανάβασης. Όταν το περνάς, μετράς ανάποδα για την κορυφή


Μετά την 6κτη και τελευταία φουρκέτα, ήξερα ότι μου έμεναν λιγότερο απο 2μιση χλμ ανάβασης. Ο ρυθμός ήταν πλέον σταθερός, και σιγά σιγά άρχισα να ανοίγω. Όσο με έπαιρνε τόσο πάταγα και έκανα το λάθος που συχνά κάνω σε αυτή την ανάβαση. Μπέρδεψα το τελείωμα της...

Αποτέλεσμα ήταν σε λίγο να στερέψουν τα πόδια απο δύναμη, έχοντας ακόμα μισό χιλιόμετρο απο την κορυφή. "Μικρό το κακό.." σκέφτηκα. Το θέμα ήταν ότι ήμουν εκεί πάνω

Ένα τέταρτο μετά, ήμουν στην πηγή κουρασμένος αλλά χαρούμενος. Η δυσκολότερη ανάβαση του τριημέρου είχε ολοκληρωθεί, πιο εύκολα απο ό,τι νόμιζα.



'Εβγαλα μια αναμνηστική απο το Νυμφαίο και άρχισα την κατηφόρα για Φλώρινα


Το τριήμερο είχε τελειώσει και με περίμενε το φαγητό μου. Τέλος καλό, όλα καλά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου